Kurdisch zieht die Aufmerksamkeit auf sich als eine alte und ungebrochene Sprache. Die Tatsache, dass Elemente der Sprache und der Kultur immer noch im Leben aktiv sind, ist der größte Hinweis auf den Wert, der ihr beigemessen wird. Kurdisch ist eine reiche Sprache. Tausende von Geschichten, Ereignissen und Gedichten wurden in dieser Sprache geschrieben. So wie diese, gibt es auch viele Witze auf Kurdisch . Der Witz, der auf Kurdisch meselok heißt, steht in einer eins zu eins Beziehung zur Kultur der Kurden. Wir haben die schönsten Witze auf Kurdisch für Sie zusammengestellt.
Fatika Dînik
Xwazgîniyên Fatika Dînik çûbûn bûka xwe bibin, lê diya wê ne li mal bû. Gotin: Fatika delal, ma diya te li mal e? Fatikê got: Na, diya min ne li mal e, çûye bi cîranên me ra shar bike. Gotin: Ji bo çi çi ewê bi cîranan ra şer bike, Fatikê got: Cîran dibêjin min bi bîra wan da rîye, diya min jî dibêje na, bi bîrê da nerîye, li kêleka wê rîye û dûra bi nigê xwe totî bîrê kiriye. Ji bo vê jî diya min çû ser wan û nuha şer dikin.
Pişta Min:
Sê çar mêr li yekî dixin, hema li kura wî didin dibê ax piştamin ax piştamin.Zelam dibêjinê: heyran em li kurate didin tu dibêjî piştamin! Dibê raste waxta biştamin qehîmbuya we hemuyan limin nedixist.
Leyla o Mecnoon
Rojekê xulam tên ji Mîrê Helebê re dibêjin: Mîrê min, Xortek heye navê xwe Mecnûn e. Ji Leylayekê hezdike lê Leyla kî ye em nizanin. Mecnûn ji bo Leyla dîn bûye bi çol û çolistanê ketiye…“ Mîr dibêje: Herin Mecnûn bibînin ji min re bînin ka wî xêre!“ Xulam diçin li çol û çolistanê Mecnûn dibînin tînin ji Mîr re. Mecnûn çawa çav li Mîr dike dibê:Leylaaa…“ direve Mîr hembêz dike.Mîr Mecnûn ji xwe dike û dibêje: Mecnûn te xêre tu ketiye şiklî ajalan, porê te wekî pirçên wehşan bûye. Xwedê tu mirov afirand, te jiyana heywanan dijî ji bo keçekê! Mecnûn dibê: Mîrê min tu nizanî Leyla çiqas xweşike bila tu bibînî tuyê bibêjî Mecnûn haydê em tev bikevin çolistanê“ Mîr dibêje : xulamno herin Leyla bibînin bînin he ka Leyla keçeke çawa ye Mecnûn dîn kiriye!“ Xulam Leylayê jî tînin ba mîr. Mîr mêzedike ku Leyla keçeke reşe, qute, qalinde, esas Xwedê tew mesref lê nekiriye. Mîr dibêje: Gesetz Mecnûn te ji vê hezkir? Tu ji bo vê qereçiyê dîn bûyî? Kuro esas tew ferasetê te tunene!“Mecnûn dibêje: Mîrê min li ber çavê te Leyla reşe qute qalinde lê xwezî te bi çavên min lê mêzebikira… „Mîr dibêje: xulamno çavên Mecnûn derxînin têxin şûna çavên min ka ez îcar jî bi çavên Mecnûn lê mêzebikim“ Mîr bi çavên Mecnûn çawa li Leyla mêzedike dibê: Mecnûn Leylaya te qereçiyeke kuro.
Ya Zîyaret:
Du heb jinê mêriki hene. Îja mêrik dçe ser visitê. Dia dike dibê: Ya zîyaret înşelah heta ez herim malê jina min a mezin mirine. Û dike malê mêze dike ku qîjîn, wajîn û dengê girînê tê. Dibê: Ev çî ye? Gundî dibêjin: welle jina te ya biçûk mirîye. Mêrik baz dide dçe ser zîyaret û dibêje: Ya Zîyaret min ji te re got jina mezin, te çi a biçûk bir. Qey deng di qûnê ra tê te.
Shekir , Shêrîn bû; nafs kafir bû:
Go gundîya yek şand bajêr ko here ji wan ra şekira bistîne. Camêr çû şekir standin, lê vegerê da dilê wî çû şekira, hebo hebo avêt devê xwe heta gihîşte gund. Wextê gihîşte gund, mêze kir ku şekir nemane. Gotin, te çawa kir, kanên şekir? Camêr li hev çû hat û got, şekir Şêrîn bû; nefs kafir bû.
Ez hermet, tu hermet:
Rokê, pîrek û hirçek leqayî hev tên. Pîrê xwu ji rê nade alî, divê ez çi bikim, çi nekim, hema ji hirçê ra divê: Ez hermet, tu hermet rêya min û te tev ket. Tu bi rêya xwu va, ez bi rêya xwe ba. Hirç deng ji xwu nayne. Ew bi rêya xwu va diçe, pîrê bi rêya xwû va.
Zilika Pîvazê:
Du karkirên feqîr runiştibûn navroja xwe dixwarin. Navroja wan sawar bû. Yekî ji yê din ra got. Law Sîno, heger rojekê tu pir rich bibî tu yê navrojê çi bixwî ? Weleh ez ji zilika Pîvazê pir hez dikim ezê wê bixwim. Îcar Sîno ji hevalê re pirsî: Ya dema tu pir rich bû tu yê çi bixwî? Ma te ji min ra çi hişt? Li dinyayê tiştê herî xweş zilika pîvazê ye te ew jî xwar . . .
Bixwo Kurkê Min Bixwo
Rojekê Behlûl çûye dîwana Mîrê Kurd a li bajarê Amêdiyê. Sifreya xwarinê hertim di çaxê xwe de li Dîwana Mîrî dihate raxistin û everyone dixwar. Lê kesî negotiye Behlûlî ku ew jî xwarin bixwe. Rojeke din Behlûl bedlek kincê maqûl li xwe kiriye, di ser de kurkek jî li xwe kiriye û çûye Dîwana Mîrê Amêdiyê. Dema civat çav pê ketiye, ji ber ve rabûye û wî bir li jora dîwanê dane rûniştandin. Sobald die sifreya xwarinê hatiye rastkirin, jeder dev pê kiriye û xwariye. Lê Behlûlî xwarin nexwariye. Jê re gotine: Çima naxwî ? Behlûl bi guşê kurkê xwe girtiye û biriye ser sifreya xwarinê, gotiye: Kurkê min de bixwo, de bixwo . . .
www.kürtler.com
